میگوییم استعدادیابی اما به راستی در چه فضایی باید به دنبال کشف استعدادهایمان باشیم؟ برای پی بردن به استعدادها به چه مواردی باید توجه کنیم و یا سادهتر بگوییم نشانههای این صندوقچه با ارزش چیست؟ به نشانه در زبان انگلیسی sign گفته میشود. بهتر است شما هم با مدل sign آشنا شوید:
Sign دراین مدل مخفف چهار واژه کلیدی است:
Success: موفقیت
Interest: علاقه و رغبت
Growth: رشد
Need: نیاز
این مدل میخواهد به ما بگوید استعداد ویژهی ما در چه چیزی است که به طور همزمان چهار مورد زیر را شامل شود:
- موفقیتهای زندگیمان در آن زمینه بودهاند.
- علاقه شدیدی به انجام آن داریم.
- سرعت رشدمان در فراگیری آن خیلی زیاد است.
- همیشه نسبت به انجام آن کار احساس نیاز میکنیم.
به عنوان مثال فردی را می توان دارای استعداد فوتبال دانست که:
- موفقیتهای ورزشی داشته باشد مانند تشویق مربیها در این رشته، عضویت در تیمهای فوتبال مدرسه و…
- به این ورزش علاقه زیادی داشته باشد نه اینکه موقع فعالیت بگوید کی این ورزش تمام میشود؟ بلکه موقع بازی گذر زمان را احساس نکند.
- با کسب تکنیکهای مربوطه، به نسبت سایرین سریعتر بتواند آن تکنیکها را به کار ببندد.
- یک نیاز درونی به فوتبال در خود احساس میکند و اگر مدتی بازی نکند نیاز به بازی در او اوج میگیرد.
بنابراین در مسیر زندگی گاهی باید بایستید وبا دقت به نشانه ها ونواها گوش فرا دهید این کار به شما کمک می کند تا هوشمندی هایتان را بهتر دریابید آنگاه این چهار محور کلیدی سیگنال ها ویا چراغ های چشمک زنی هستند که محل دقیق گنج مدفون استعدادها را به ما نشان می دهند. وقتی با این علائم به صندوقچه استعدادهایمان می رسیم ودر آن راباز می کنیم شدت تلألو ودرخشندگی آن ها، چشم ما راخیره می کند وشگفت زده می شویم: خدای من، من چنین الماس های زیبا وگرانقدری داشتم و بی خبر بودم؟
( ادیسون: وقتی به استعدادهایمان واقف می شویم واقعاً شگفت زده می شویم…) می گوییم: من تاکنون به دنبال گنج در بیرون از خودم بودم و نمی دانستم گنجی با چنین مرواریدهای رنگارنگ در وجود من بوده است…
به نشانه ها توجه کنید.