استعداد = شی عتقیه

استعداد در لغت به معنای «شی عتیقه» است و شی عتیقه نیز در ذهن ما هر کالای گرانبها و کمیابی را تداعی می­کند که بدست آوردن آن ارزشمند اما در عین حال مستلزم صرف زمان، انرژی و هزینه است. واقعیت این است که هریک از ما انسان­ها در درون خود، شی ء عتیقه­ای به نام استعداد داریم که کشف و شناسایی آن افق زیبایی را فرا روی زندگی ما خواهد گشود. این افق زیبا از فراز قله زندگی ما قابل رؤیت است. قله­ای که چه بسا مکان دقیق آن را فراموش کرده و در کوهستان­های دور دست آن را جستجو می­کردیم اما وجد و سرور آن ما را چنان ملتهب ساخته که شوق حرکت و پرواز را در وجود ما ایجاد نموده است.

سهراب سپهری چه زیبا می گوید:

در دل من چیزی است

         مثل یک بیشه نور

             مثل خواب دم صبح

و چنان بی تابم

         که دلم می خواهد

             بدوم تا ته دشت، بروم تا سرکوه

                 دورها آوایی است که مرا می خواند ….