مراحل استعدادیابی

استعدادیابی فرآیند یکباره نیست، چندین سال در سه مرحله اصلی انجام می شود:

مرحله مقدماتی استعدادیابی:

در بسیاری از رشته­های ورزشی سنجش رشد جسمانی، حرکتی، روانی و گاهی پیکر سنجی، ضروری می­باشد و برای کشف هرگونه اختلال بدنی و بیماری طراحی می­شود.

کشف اختلالات جسمانی و حرکتی که ممکن است نقش محدود کننده در فعالیت­های ورزشی داشته باشند.

با توجه به رشته­ های ورزشی مختلف این مرحله از استعدادیابی دارای درجه اهمیت متفاوت می­باشد .

مرحله دوم استعدادیابی:

بین سن ۱۰ تا ۱۷ سالگی اجرا می­شود. این مرحله مهمترین مرحله از گزینش است که با نوجوانان سروکار دارد و پیشتر تمرینات سازماندهی شده عمومی را تجربه کرده­اند. لحظه حساس برای کودک در مرحله بلوغ زمانی است که تغییرات رشدی سریع رخ می­دهد، بنابراین؛ همزمان با ارزیابی رشد جسمانی عمومی باید تمریناتی متناسب با رشد و تکامل ورزشکار طراحی شود. دوم استعدادیابی روانشناسی ورزشی نقش پر اهمیت خود را با انجام آزمون­های روانشناختی جامع شروع می­کند. در این مرحله نیمرخ روانی هر ورزشکار به دست می­ آید تا آشکار سازد آیا ورزشکاران ویژگی­های شناختی مورد نیاز هر ورزش خاص را دارند یا خیر.

مرحله نهایی استعدادیابی:

مرحله نهایی استعدادیابی با داوطلبان عضویت در تیم­های ورزشی سروکار دارند. این مرحله باید استادانه و با در نظر گرفتن ویژگی­ها و نیازهای هر روز ورزش طرح­ریزی شود.

عوامل اصلی مورد نیاز در این مرحله عبارتند از وضعیت سلامتی، سازگاری­های فیزیولوژیکی نسبت به تمرین و مسابقه، توانایی غلبه بر فشار روانی و از همه مهم­تر داشتن ظرفیت برای تمرین­های بعدی در عملکرد ورزشی.